Het was Anne Marie’s plan om workshops te geven en vrouwen in eenzelfde situatie ideeën aan de hand te doen, en hen te helpen zichzelf iets beter en sterker te laten voelen.
Dat is haar helaas niet gelukt, maar er werden wel stappen ondernomen om dit op een andere manier te proberen.
Het verschil tonen tussen je moe en beroerd voelen, of een vitale, kleurrijke en prachtige verschijning met behulp van een ‘likje verf’, de juiste – betaalbare – hulpmiddelen en accessoires.
Al die ideeën, pruiken, combinaties en accessoires schreeuwden gewoon om vastlegging op de gevoelige plaat, en zo kwam van het een, het ander.
Vision boards of mood boards
Per thema maakte Anne Marie een vision (of mood) board waarop doelen, ideeën en het gevoel van het geheel werd weergegeven: onder andere een met als thema jeans, een ander met als thema klassiek-Chanelachtig-chic, lief (met gebroken wit, zachtroze kleuren en vrouwelijke stoffen), stoer en pittig, en ‘beasty’.
De hoofdtooi: klittenband is je vriend
Bij verschillende winkels (Action, feestartikelenwinkels) had Anne Marie goedkope pruiken aangeschaft en restylede die.
Sommige pruiken werden verknipt of opgestoken. Bij andere pruiken bevestigde zij op de rand een stevige band met aan de binnenkant klittenband.
Ook zette zij een strook klittenband aan een los, breed stuk afgeknipte haren, zodat ze de keuze had pruiken met of zonder pony te dragen.
Die band ‘verstopte’ zij dan weer onder een sjaaltje, petje of band.
Tijdens de fotosessies
Per fotosessie werd een thema gekozen en trok Anne Marie letterlijk alles uit de kast wat maar enigszins bij het thema paste.
De kledingstukken zelf (verschillende keren maakte ze zelf nog een leuke top), modeaccessoires als kettingen, oorbellen, sjaaltjes, petjes, kleppen en haarspelden, maar ook riemen en gordijnkwasten (foto) die om de nek of pruik werden gehangen.
Tassenvol gingen mee naar fotograaf John van Loon alwaar de juiste combinaties van kleding, pruiken en accessoires bij elkaar werden gezocht (nog een flink gepuzzel) en vervolgens begon de verkleedpartij en het perfectioneren van de make-up.
Doet Doutzen het ook met een deuntje erbij?
Want wat is het wennen om vol zelfvertrouwen en sprankelend de camera in te kijken als dat je dagelijks werk niet is.
Vermoeidheid, en jezelf bijna letterlijk bloot moeten geven, zorgden voor onzekerheid bij de eerste shoot (bij Anne Marie thuis, in november 2013).
Gaandeweg ging dat echter steeds makkelijker, ook omdat de sessies daarna bij John thuis werden gehouden waar alle apparatuur al stond opgesteld. Een sessie duurde gemiddeld zo’n drie uur wat fysiek net haalbaar was.
Een lekker stukje muziek deed vaak wonderen; lekker vrij bewegen en op het juiste moment (‘freeze!’) stilstaan zorgden voor een meer ontspannen houding. De zelfverzekerdheid werd versterkt door de make-up: onder andere valse wimpers deden wonderen voor de oogopslag.
Veel energie
Dat gaven de sessies zeker. Een goede vriendin die niet alleen je make-up verzorgt, maar ook nog lekker gek meedoet in een ‘beestachtige’ sessie deed de energie flink stromen.
Uiteindelijk zijn er zo’n vijf fotoshoots geweest met aansluitend een prachtige sessie met Anne Marie en haar man, Arnoud.
April 2015
De collage is klaar en Arnoud onderhoudt na april nog veel contact met het Spaarne Gasthuis in Hoofddorp. Het plan wordt opgevat om de collage op te hangen op de afdeling oncologie, in de hoop dat zij vrouwen zal inspireren.
Het plan vindt doorgang en op 23 juli wordt de collage opgehangen en is Anne Marie weer een beetje ’thuis’. De reacties variëren maar zijn zonder uitzondering positief.
En de eerste reactie op Facebook van een vrouw die met haar pruik voor het eerst de deur uit durft na het zien van de collage, is het bewijs dat het doel in feite al bereikt is.
Wij hopen dat er nog veel meer durfallen zullen volgen.